“Ik ben ook maar gewoon een boerenlul uit Limburg”

Interview met Bert Tiggelers

Een zaterdagochtend in Utrecht, bijna 11.00 uur. Terwijl het grote publiek langs de Oudegracht of door de Steenstraat langs het standaard winkelaanbod schuifelt, verzamelt zich enkele honderden meters verderop in een klein straatje achter de Neude een groepje klanten voor de deur van Dig It!. Eigenaar Bert zet elke dinsdag- en vrijdagavond de nieuwste aanwinsten online. Blijkbaar zaten daar ook dit keer gewilde platen tussen. De rolgordijnen openen, het groepje klanten veert op. Maar als de deur opengaat, is van duwen en trekken geen sprake. “Koffie!” roept Bert, en hij zet een paar mokken op de toonbank. First things first.

• Door Arnoud Scherff

Zes jaar* zit de winkel hier nu, aan de Loeff Berchmakerstraat; een adres dat weinigen wat zegt, totdat je eraan toevoegt: “dat straatje waar je doorheen komt als je vanaf de bibliotheek naar de lapjesmarkt fietst.” Vóór die tijd stond Bert twee keer per week met tweedehands boeken en platen op de Vredenburgmarkt, en werkte hij daarnaast in de zorg. Daar stopte hij mee toen hij fulltime winkeleigenaar werd. 

Spijt

De zaak was net anderhalf jaar open toen corona uitbrak. Bert maakte zich zorgen over zijn inkomen. In zijn eigen collectie had hij een prachtige plaat, Djanger Bali van Tony Scott & The Indonesian All Stars. Hij wilde die helemaal niet kwijt, was er te erg aan gehecht, maar gezien het naderende onheil verkocht hij hem toch. Hij ving er veel geld voor. Achteraf had hij spijt, vertelt hij in 2021 aan David in diens podcast In De Koffer.

Tekst gaat verder onder de foto

Bert: “Anderhalve maand na de opname loopt er iemand de winkel binnen. ‘Ik heb wat voor je’, zegt-ie. Hij zet een kartonnen doosje op de toonbank, ‘Deze hoort bij jou’, draait zich om en loopt weg.” Tot Berts verbazing heeft hij zijn eigen exemplaar van Djanger Bali terug. “En dat terwijl die man – Bart – er zoveel geld voor had betaald! Ik schoot helemaal vol.” Bert ziet het als een bevestiging van dat hij op een goed spoor zit met hoe hij zaken doet. “Mensen merken blijkbaar dat ik oprecht ben. En dat komt op deze manier dus ook weer terug.”

Wassen

De winkel is de vaste stek van Bert waar hij, vaak al platen wassend aan de toonbank, mensen helpt bij het vinden van plaatjes waarvan ze zelf niet eens wisten dat ze ernaar zochten. Een webwinkel is er niet. Bert is niet zo van computers. Hij zal niet gauw een elpee op internet bestellen. “Het is eigenlijk raar dat mensen voor een ouderwets medium als ‘de plaat’ kiezen en die dan online aanschaffen. Dat strookt niet, toch?” Als het gaat om muziek en platen is Bert een romanticus. Hij roept het beeld op van je knieën kapot kruipen op stoffige zolders om dat ene plaatje tegen te komen wat je al zolang wilde hebben. “Dat is voor mij verzamelen,” zegt Bert. “Je loopt er stoflongen van op, maar eindelijk heb je dat ding!”

Elke elpee die je in de winkel kunt kopen, kun je ook op internet vinden, zegt Bert stellig. Hij moet het dus vooral hebben van mensen met dezelfde mentaliteit als hij. Mensen die gaan voor de waarde van muziek, en niet voor de speculatieve waarde van een plaat waar ze vervolgens nooit naar luisteren. Daar zijn de prijzen ook naar. Bert: “Misschien is dat naïef, maar ik ben ook maar gewoon een boerenlul uit Limburg. Ik ben ervan overtuigd dat als jij goed bent voor mensen, mensen goed zijn voor jou.” Dig It! is daardoor in de loop der jaren ook een ontmoetingsplek voor muziekliefhebbers geworden. “Ik maak graag contact met mensen. Bied een kopje koffie aan, stel mensen aan elkaar voor. Blijkbaar voorzie ik in een behoefte die breder is dan puur consumeren.”

Tekst gaat verder onder de foto

Scharrelen

Uit de reviews op Google blijkt dat klanten de zaak inderdaad ook waarderen vanwege de gunstige prijzen. “Het is niet iets waar ik veel om geef,” zegt Bert. “Ik word liever beoordeeld op goede sfeer of vakkennis.” Er blijkt toch wat meer achter te zitten. “Misschien lag het aan mijn onderhandelingsskills, misschien aan het gebrek aan opleidingsniveau, maar ik verdiende vroeger geen bal. Ik heb jarenlang mijn platen bij elkaar moeten scharrelen. Dat is iets wat ik uit die tijd heb meegenomen: iedereen moet bij mij een plaat kunnen kopen, ongeacht inkomen.” Daarbij heeft Bert het idee dat de wereld alleen maar harder en zakelijker is geworden. “Het is fijn als je, al is het maar een beetje, een ander geluid kan laten horen.” 

En zo heeft Bert zijn eigen droombaan weten te creëren. “Ik hoef alleen maar met muziek bezig te zijn. Niet met domme cd’s maar met lp’s. Het is fantastisch joh!” Zijn eigen platencollectie is voor hem als een fotoboek; iedere plaat roept een herinnering op. Hij hoopt andere mensen ook zulke herinneringen te bezorgen. Bert: “Als je daarin een rol kan spelen, dan heb je best een leuke baan, toch?” 

—

*Sinds 1 september 2018